Kawa, kaweczka, kawunia. Kojarzycie taki memik co śmiga w przestworzach neta, że dobrze walnąć kawkę z rana? Zawsze jak myślę o kawie to przypomina mi się ten zabawny memik. No bo to oczywista oczywistość, że dobrze walnąć kaweczkę …choć nie tylko z rańca ale też po południu, jak Wam się po robocie powieki schodzą i nawet zapałki nie pomagają, żeby je utrzymać otwarte. Walnięcie kawki zapewni Wam kopa na resztę dnia. Możecie też walnąć Królisia (doświadczalnego) jak Wam się akurat nawinie ze swoimi pretensjami do całego świata. ale to za dużo zachodu jest i „ronczka” może Wam się zwichnąć od takiego wysiłku. Dajcie se spokój z waleniem Królisia…nie szkoda Wam rączki?

A teraz do tej kaweczki dodajcie jeszcze rozpustne szaleństwo w postaci mocno kawowego ciasta. Ciasto zajefajnie smakuje kawą. Upieczone ciasto dziabiecie szpikulcem lub widelcem (takie zastępstwo laleczki voodoo) Dziabiąc wyobrażacie sobie Królisia i w try miga macie ciasto przygotowane pod sosik kawowy. Tym sosikiem suto polewacie ciasto, żeby ten sosik nasączył całe ciasto. Potem jeszcze na koniec jako wisienkę na torcie robicie polewę kawową i nią polewacie całość. Mnie to ciasto przypomina w smaku takie obłedne cukiereczki mocy o nazwie kopiko. Kto pamięta łapka w górę. Cukiereczek był mały ale wariat. Taka esencja kawy. Z tym ciastem jest podobnie. Jak lubicie kawę, to pokochacie to ciasto. Ciasto mocno kawowe poleca się na weekendzik. Jestes tego warta 😉 .