Podobno od przybytku glowa nie boli. Skoro nie boli to lecimy tym razem na  bogato. Krupnik  z zasmażką robioną na masełku i tłuczonymi ziemniakami okraszonymi pachnącym, świeżym koperkiem. Prosto ale z przytupem. I o dziwo nawet Króliś  doświadczalny  wyjątkowo nie narzekał,  że mięso i ziemniaki tylko zeżarł dwie porcje.
 O zasmażce przezornie nie mówiłam,  żeby dziada nie stresować tą ilością tego, co może go potencjalnie zabić. Na te lata prób zabójstwa z mojej strony  jedzeniem jakie Królisiowi serwuje, łajza o dziwo nadal żyje i ma się zaskakująco dobrze. No ale pamiętamy powiedzenie, że złego diabli nie biorą.

Jego to nawet diabli by nie chcieli, bo po kilku godzinach w piekle i tego marudzenia, że za gorąco, a że serwis nie spełnia jego oczekiwań, ciągłych pytań, gdzie kelner i czy ktoś mu może obrać marchewkę, bo On takiego nieobranego badziewia to nie ruszy, to i Lucyfer by go posłał w diabły. 

On się menda  tak kryguje z tym zdrowym żarciem, ale jak przychodzi co do czego to sałatki to zjada jedną porcyjkę ale krupnik na wieprzowince i suto okraszony zasmażką to wciąga pół gara, tłumacząc, że mnie ratuje przed potencjalnym cholesterolem. No Panie, dziękować Ci za tak troskliwego Królisia. Chyba w jego intencji pójdę na kolanach do Częstochowy, żeby móc wyrazić swoją wdzięczność i zaśpiewać „O panie co żeś mi uczynił” i za jakie grzechy?